Wegetarianizm, który dawniej określany był jako jarstwo jest rozumiany jako świadome i celowe wyłączanie z diet mięsa, w tym ryb oraz owoców morza. Warto wskazać, że wiąże się również z unikaniem innych produktów pochodzenia zwierzęcego, w szczególności pochodzących z uboju, takich jak smalec lub żelatyna. Jak wskazują liczne opracowania wegetarianizm może być wybrany z pobudek moralnych ale także zdrowotnych, ekologicznych, bądź ekonomicznych. Warto jednak podkreślić, że różnicowana dieta wegetariańska jest, jak wskazuje literatura przedmiotu, odpowiednia dla ludzi w każdym wieku
Nie ulega wątpliwości, że w ostatnich latach dieta wegetariańska staje się bardzo popularna. W mediach spotkać możemy różnorodne przekazy, które zachęcają odbiorców do jej stosowania. Przedstawiane są nie tylko aspekty zdrowotne i pozytywny jej wpływ na całokształt funkcjonowania człowieka. Ważnym aspektem spotykanego przekazu, który zdecydowanie mocniej trafia do dzisiejszego odbiorcy jest cierpienie zwierząt. Taki przekaz, chociaż bardziej drastyczny, zdaje się zwracać uwagę opinii społecznej w stronę istotnej problematyki dzisiejszego świata jaką jest niegodziwe traktowanie zwierząt przeznaczonych na ubój.
Warto zatem odnieść się do rozważań , które wyjaśniają skąd właściwie wywodzi się wegetarianizm. Wydawać by się mogło, że to moda współczesności, instangramowych trendów i topowych diet na odchudzanie i zmianę sylwetki. Ciekawostką jednak może być to, że wegetarianizm rozwinął się na subkontynencie indyjskim. Miało to miejsce w II tysiącleciu p.n.e. Było to wówczas oparte na światopoglądzie, który zdecydowanie miał charakter religijny, przedhinduistyczny. Wegetarianizm wywodzi się zatem z Indii. To zapewne dla wielu osób nie było dużym zaskoczeniem. Jak wskazują jednak liczne opracowania niezależnie od tego, że rozwijał się on na gruncie indyjskim, wywodzi się także z greckiego kręgu kulturowego, jeśli chodzi o kontynent europejski. Ciekawostką może być to, że to właśnie pitagorejczycy byli pierwszym ruchem stawiającym nacisk na etyczne wartości wegetarianizmu. Warto w tym miejscu nadmienić, że pitagorejczycy to dawni wyznawcy doktryny rozwiniętej przez Pitagorasa. Jednak część z poglądów może być jedynie przypisywana Pitagorasowi, natomiast szereg innych osób związanych ze szkołą opublikowało własne dzieła lub przeszło do historii z powodu swych osiągnięć. Pitagorejczycy uważali, że „wszystko jest liczbą”; każdemu bytowi można było, ich zdaniem, przyporządkować liczbę np. mierząc czy ważąc.
Warto jednak w tym miejscu zaznaczyć, że wegetarianizm jako idea odżywiania uwidocznił się po raz pierwszy w mitologii. W „Odysei” Homera jest mowa o narodzie Lotofagów. Zgodnie z dostępnymi źródłami, można wskazać, że był to naród, który lubował się w naturze i pokoju. Jak można przeczytać w mitologii greckiej, u tego przyjaźnie usposobionego ludu przebywał Odyseusz. Naród ten żywiący się jedynie owocami lotosu, które mają smak miodu, także przybyszy częstował tym jedzeniem. W ten sposób podróżny zapominał o wszystkim, chcąc jedynie pozostać w ich kraju. Jest to związane z grą słów w języku greckim, ponieważ lotos (lōtós) i zapomnienie (lēthē) brzmią zdecydowanie podobnie. Właśnie taka sytuacja przydarzyła się też Odyseuszowi, bowiem pod wpływem działania kwiatów lotosu część jego załogi zapomniała o Itace. Dlatego też Odyseusz siłą zabrał ich na statek i przywiązał do ław wioślarskich.
Nie ulega zatem wątpliwości, że wegetarianizm ugruntował sobie pozycję we współczesnej kulturze już dawno temu. Być może, jak wskazują źródła, jeszcze w czasach Odyseusza. Niewątpliwie taka ideologia żywienia staje się bardzo popularna. Jest to naturalnie związane z dostępnością świeżych warzyw i owoców, które odpowiednio przygotowywane stają się doskonałą alternatywą dla mięsnych posiłków. Grecja zdaje się zatem doskonałym obszarem życiowym, dla ludzi, którzy planują lub już stosują dietę wegetariańską.
Należy jednak z rozwagą podejść do diety wegetariańskiej i ewentualne jej wdrożenie skonsultować z lekarzem lub dietetykiem.
