Rzeka Pinios, znana również jako Salamvrias lub Salavrias, to rzeka w Tesalii w Grecji Środkowej. Jest to trzecia najdłuższa rzeka w kraju i zajmuje wysoką pozycję wśród najważniejszych obszarów podmokłych w Grecji, ponieważ występują tam lasy nadrzeczne, bogata fauna i rozległe wydmy w delcie rzeki.
Płynie z Gór Pindos przez równinę Tesalii, tworzy imponujące meandry, przecina dolinę Tempi i wpada do Morza Egejskiego, na północny wschód od Tempe, w pobliżu Stomio, gdzie tworzy dużą deltę. Rzeka Pinios jest dobrze znana ze swojego piękna i wielu gatunków zwierząt chronionych międzynarodowymi traktatami o ochronie środowiska.
Homer nazwał ją słowem „argyrodinis”, co oznacza „rzekę ze srebrnymi zawijasami”, próbując opisać jej kręte piękno. Według mitu rzeka została utworzona przez łzy wylane przez góry Pindos i Lygkos, które opłakiwały utraconą miłość – było to miejsce pobytu wybrane przez Nimfy.
Pinios świetnie nadaje się do spływów kajakowych, zwłaszcza jeśli jesteś dopiero początkującym lub masz małe dzieci, ponieważ prąd wodny jest przez większość drogi spokojny. Taka atrakcja to wyjątkowe doświadczenie, ponieważ rzeka płynie w jednym z najpiękniejszych monumentalnych regionów Grecji oraz podczas wyprawy kajakiem można zaobserwować stuletnie platany i dostrzec wiele różnych gatunków ptaków.
Przeszłość rzeki Pinios
Jedno z oczekiwań odwiedzających, które dla dzisiejszych Greków mogłoby zabrzmieć dość dziwnie, to możliwość zobaczenia wśród otoczenia rzeki Pinios słoni, hipopotamów i bizonów, ponieważ poza zoo jest to niespotykane w dzisiejszych czasach w Grecji. Jednak według obecnych badań nie zawsze tak było – dzikie ssaki znalezione dziś w Afryce i Azji wędrowały kiedyś po Tesalii.
Ostatnie badania Profesora Athanassiosa Athanassiou, który jest geologiem i paleontologiem, zatytułowane „The Paleolithic World of Pinios” (Paleolityczny świat Pinios), opisują liczne skamieniałe szczątki ssaków odkryte w dorzeczu rzeki Pinios, które mają od 30 000 do 45 000 lat.
Te duże zwierzęta wędrowały doliną rzeki Pinios w epoce górnego plejstocenu, która rozpoczęła się 180 000 lat temu i obejmuje rozległy obszar historii ludzkości, kończący się zaledwie 10 000 lat temu, kiedy ludzie zaczęli tworzyć osady. Przybliżając trochę odniesienia historyczne, by wskazać jak bardzo dawno w historii to się odbywało, zauważmy, że np. miasto Jerycho, jedno z pierwszych miast na świecie, zostało początkowo zasiedlone w 11 000 roku p.n.e.
Pierwsze skamieniałości z doliny rzeki Pinios zostały odkryte w 1958 roku przez wykopaliska niemieckiej misji archeologicznej.
Badania Profesora Athanassiou nawiązują między innymi do znalezionych w dolinie skamielin należących do krewnych współczesnych słoni (Elephas antiquus), dzikich byków i bawołów. Znajdowały się tam również szczątki koziorożca (Capra ibex), antylopy (Saiga tatarica), nosorożca, koni, hipopotamów, niektórych gatunków jeleni (Cervus sp., Dama sp. i Capreolus capreolus) oraz wymarłego jelenia irlandzkiego.
Niektóre znaleziska są obecnie wystawione w Szkole Medycznej Uniwersytetu w Tesalii, podczas gdy inne, w tym kieł słonia, rogi dzikiego wołu i czaszka jelenia, są wystawione w Muzeum w Larisie.
Zofia Masalska
