Lato kojarzy nam się z plażowaniem, pływaniem i morskimi wyprawami. To oczywiście nie jedyne alternatywny, które czekają na nas w Atenach. Wśród aktywności sportowych, spacerów, wystaw na świeżym powietrzu czekają na nas jeszcze wieczory spędzone w kinach. To doskonała okazja, żeby w przyjacielskiej atmosferze obejrzeć kultowe produkcje.
Zanim jednak to nastąpi chciałabym zdradzić odrobinę historii w obszarze kina w Grecji. Jak wskazują dostępne opracowania kino przybyło do Grecji w 1896 roku. Latem 1900 roku, w zatłoczonych kawiarniach na placu Syntagma, po raz pierwszy w plenerze wyświetlane były filmy tak zwanych prowolatzydów, którzy rozkładali duże kawałki materiału do wyświetlania filmów w popularnych miejscach. Takie aktywności spotkały się z dużym zainteresowaniem ze strony widzów. Niedługo potem zaczęły pojawiać się pierwsze oficjalne kina plenerowe. Co ciekawe, początkowo wstęp był bezpłatny. Jak wskazują publikacje w latach 60. w gminie Attyka działało aż… 500 kin.
Myślę, że obecnie w Atenach działa kilkadziesiąt kin plenerowych. Cześć z nich jest prywatna, inne należą do gminy. Mają fascynujące lokalizacje. To co w takich kinach zachwyca to aura i klimat. Cykające cykady, zapach jaśminu, szum liści, ciepło, zapach masła na kukurydzy – och, to jest to!
Pierwsze z kin, które chciałabym dziś zaproponować to kino o dumnej nazwie Aegli. Jest ono uznawane nie tylko za najstarsze ale także za najbardziej popularne kino w Atenach. Warto zaznaczyć, że zostało otwarte w 1903 roku w ogrodzie okazałej sali Zappeion Hall,tuż obok dawnego pałacu i ogrodów królewskich. Warto je odwiedzić nie tylko z miłości do filmów, ale także z ciekawości wizualnej. Dzięki zielonej scenerii jest uznawane za jeden z najpiękniejszych w Europie plenerowych obiektów. Kawiarnia , która się tam znajduje, oferuje natomiast doskonałe przekąski.
Kolejna propozycja, to równie stare kino o nazwie Dexamen. Zostało otwarte w 1905 roku, bezpośrednio na dachu akweduktu rzymskiego Hadriana i zbiornika na wodę . Zbiornik ten zaopatrywał Ateńczyków w wodę do około połowy XX wieku. Obiekt działał jako kino aż do 1909 roku. Następnie był używany jako scena dla tradycyjnego teatru lalek cieni. Jako kino działa znowu od 1991 roku.
Kolejne kino to Cinema Paris. Zostało po raz pierwszy otwarte na Place w 1920 roku. Jego właścicielem był grecki fryzjer, bezgranicznie zakochany w Paryżu. Po pewnym czasie przerwy w działalności, wznowiło swoją aktywność i ma siedzibę przy ulicy Kidathineon. Nie będę specjalnie zachęcać do odwiedzenia tego miejsca. Zapytam tylko – czy jest coś wspanialszego niż oglądanie filmu pod gołym niebem z widokiem na Akropol?
Jeszce inne, jednak bardzo ważne i ciekawe kino, znajduje się nieopodal stacji metra o nazwie Thission. Samo kino nazywa się oczywiście kinem Thission i zlokalizowane jest na deptaku, który wije się wokół wzgórza Akropolu. Deptak ten nazywa się Apostolou Pavlou. Tutaj także ujrzymy Akropol, jest to bardzo klimatyczne i popularne miejsce.
Kolejna alternatywa to kino Zefyros. Rozpoczęło ono swoją działalność w roku 1932 roku, prowadząc grecki teatr cieni. Jednak obiekt został zamknięty na początku lat 70. z powodu trudności finansowych. Natomiast w 1988 roku został ponownie otwarty i nadal działa na Petralonie.
Po drugiej stronie ulicy od zabytkowego Blue Condominium w znanej dzielnicy – Exarchii, znajduje się kino plenerowe, które zostało otwarte w 1938 roku. Obiekt nosi nazwę Vox. To co szczególnie powinno zaciekawić to niesamowita historia tego miejsca. Blue Condominium to apartamentowiec z lat 30. Był on szczególnie umiłowany przez modernistycznego architekta – Le Corbusiera. Jego początkowy ciemnoniebieski kolor (teraz jest pomalowany na biało) został wybrany przez Spyrosa Papaloukasa, znanego wówczas greckiego artystę. Wśród byłych mieszkańców jest bardzo wielu znanych polityków oraz artystów i intelektualistów. Warto zaznaczyć, że taras kinowy wychodzi na plac Exarchia. Jest zatem idealny do obserwowania ludzi, a w tej dzielnicy jest co podziwiać.
Po wizycie w Vox możemy przenieść się w zupełnie inne miejsce w Atenach i tym samym odwiedzić plenerowe kino o nostalgicznej nazwie Boboniera. Zostało one otwarte w 1918 roku w zadrzewionej dzielnicy Kifissia. Warto zaznaczyć, że obiekt ten został dwukrotnie zniszczony w pożarze, raz w 1925 i ponownie w 1928, ale za każdym razem był odnawiany. To kino do którego przybywamy chroniąc się przed upałami. Piękne drzewa tworzą parasole i dają odrobinę ulgi.
Ostatnia już propozycja to Kino Flisvos. Jest ono otwarte od 2003 roku i jest jednym z najnowszych kin w Atenach. Jego niewątpliwym atutem jest lokalizacja, bardzo łatwo się tam dostać. Obiekt jest położony w parku Flisvos Marina w Palio Faliro, około 15 minut jazdy od centrum Aten. Pomieści aż 500 osób więc nie jest kameralnym miejscem, jednak ma swój urok.
Kina plenerowe to romantyczne miejsce, doskonałe na randkę. To także doskonała alternatywa na spędzenie czasu z przyjaciółmi. W Atenach można znaleźć ich bardzo wiele. Te przedstawione w niniejszej publikacji, to najbardziej popularne i właściwie najstarsze.
