Στην Πολωνία η Τετάρτη των Τεφρών, είναι η πρώτη ημέρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ή αλλιώς η Σαρακοστή (όπως στην Ορθόδοξη Εκκλησιά είναι η Καθαρή Δευτέρα) για τη Δυτική Χριστιανοσύνη.
Η Σαρακοστή (Wielki Post) είναι μια από τις σημαντικότερες θρησκευτικές λειτουργικές περίοδούς της καθολικής εκκλησίας, η οποία διαρκεί 40 ημέρες και αντικατοπτρίζει τις 40 ημέρες που ο Ιησούς πέρασε στην έρημο.
Μέσα στην περίοδο αυτή οι πιστοί μετανοούν, προσεύχονται και στερούνται φαγητά (κυρίως κρέας) με σκοπό να βιώσουν με περισσότερη δύναμη την επιστροφή του Κυρίου. Η Σαρακοστή αρχίζει με την Τετάρτη της Τέφρας, ενώ ολοκληρώνεται μετά από 40 ημέρες τη Μεγάλη Πέμπτη. Σύμφωνα όμως, με το ημερολόγιο, η Σαρακοστή διαρκεί 44 ημέρες, επειδή οι Κυριακές (οι οποίες είναι 4 αυτή την περίοδο) δεν συμπεριλαμβάνονται στη Σαρακοστή: η περίοδος μετάνοιας «διακόπτεται» κατά τις Κυριακές οι οποίες θυμίζουν την ημέρα της ανάστασης του Ιησού.
Την Μεγάλη Παρασκευή, το Μεγάλο Σάββατο και την Μεγάλη Κυριακή γιορτάζεται το Triduum Paschalne.
Η Τετάρτη των Τεφρών (Środa Popielcowa)
Η Τετάρτη των Τεφρών είναι η πρώτη ημέρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής για τους Καθολικούς πιστούς, η οποία πέφτει την έβδομη Τετάρτη πριν από το Πάσχα, συνήθως μεταξύ 4 Φεβρουαρίου και 10 Μαρτίου.
Την ημέρα αυτή καίγονται τα βάγια της προηγούμενης χρονιάς και με την τέφρα (στάχτη) που θα δημιουργηθεί, οι ιερείς την ευλογούν και τη θέτουν στο κεφάλι των πιστών. Στη συνέχεια, σχηματίζουν στο μέτωπο του κάθε πιστού το σήμα του σταυρού, λέγοντας «Θυμήσου άνθρωπε ότι χώμα είσαι και εις το χώμα θα επιστρέψεις» είτε «Μεταστρέψου και πίστεψε στο Ευαγγέλιο» ή κάποια παρόμοια προτροπή.
Η στάχτη συμβολίζει την κάθαρση της καρδιάς μέσω της μετάνοιας, η οποία προαναγγέλλει την ανάσταση, δηλαδή οτιδήποτε άφθαρτο και καθαρό απομένει στον άνθρωπο και δεν υπόκειται φθορά.
Ως πολλαπλό σύμβολο που επέλεξε ο ίδιος ο Θεός (αναφέρεται συχνά στην Π. Διαθήκη), η στάχτη μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πιο εύκολα τη σημασία που έχει η περίοδος της Τεσσαρακοστής για την πνευματική ζωή του καθένα μας. Μας θυμίζει ότι βρισκόμαστε προσωρινά σ’ αυτόν τον κόσμο, και θα πρέπει να ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τα αιώνια αγαθά.
